usta

is.

1. Bir sənəti lazımınca, əsaslı surətdə öyrənib onunla məşğul olan adam; sənətkar. Bununla belə onun bircə nəfər həqiqi dostu var idi: saatsaz usta Zeynal. Ə. H.. Usta Fərrux işdən kefi kök qayıtmışdı. B. Bayramov. // Peşə, sənət öyrədən şəxs; tərbiyəçi, müəllim. <Yusif> varid oldu Həmədana, orada usta Xəlilin yanında qırx yaşında ikən sərraclıq sənətini bir il müddətində öyrənib, Qəzvinə müraciət etdi. M. F. A.. // Öz işində böyük bacarıq və məharət qazanmış mahir adam, mahir sənətkar. Bədii söz ustası. İncəsənət ustalarının konserti. Üzümçülük ustası. – Usta gəmiçilər tufanda belə; Sükanı düz tutar öz əllərilə. S. V.. <Rəssam> öz sənətinin bacarıqlı bir ustası idi. M. Hüs.. // məc. Ümumiyyətlə, mahir, bacarıqlı, zirək adam haqqında. <Aslan bəy:> Xeyr, lazım deyil, . . Əhməd özü ustadır, əldən qoymaz. N. V.. Bişirdiyi xörəyin şirin yeyilməsindən bildi ki, o hər şeydə naşı olsa da, əlsuyu verməklə aş bişirməkdə ustadır. M. C.. Usta tərpənmək – zirəklik göstərmək, zirək tərpənmək, biclik işlətmək. Siyasət həmişə bir oyuncaqdır; Kim usta tərpənsə, o udacaqdır. S. V..

2. İstehsalatda, uçuşda və s. -də inzibati və texniki rəhbərliyi həyata keçirən şəxs. Növbə ustası. Buruq ustası.

3. Ən görkəmli idmançılara verilən ad və bu adı daşıyan şəxs. Əməkdar idman ustası.